Ebeveynler çocukları için en iyisini istediklerinde ve onları hayatın sorunlarından ve zorluklarından korumaya çalıştıklarında, asıl görevlerinin onlara bağımsız yaşamayı öğretmek olduğunu unuturlar. Ebeveynlerin bu tür aşırı bakımına hipernatrol denir. Bununla birlikte, tam tersi doğrudur – hipokontrol, yani çocuk üzerinde uygun ebeveyn kontrolünün olmaması. Böyle durumlarda ebeveynler çocuğun yetişmesini şansa bırakır, çocukla duygusal temas kurmaz, onunla eğitici sohbetler yapmaz, ona gerekli özeni göstermez.
Hipokontrolün nedenleri
Bir çocuğun doğumuna hazırlanmak
Gençler, özellikle erken evlenenler, genellikle çocuk sahibi olmak için hazırlıksızdır. Çocukçuluk düzeyleri yüksektir (çocukça düşünme ve davranış), çocukları için hayatlarını değiştirmek, zamanlarını feda etmek istemezler. Bu nedenle, çocuk için kapsamlı bakım sağlarlar, basitçe fizyolojik ihtiyaçlarını karşılarlar. Bu tür ebeveynler, çocuğun her şeyi kendi başına öğreneceğini düşünür.
Ebeveynlik için hazırlık
Ebeveyn olgunluğunun mutlaka yaşla ilgili olması gerekmez. Yeni bir kişinin doğumu çiftin hayatını tamamen değiştirir, yeni bir gerçeklik yaratır ve biraz kaygıya neden olur. Bununla birlikte, ebeveynler önceki yaşam tarzından vazgeçmezlerse, çocuğa uygun şekilde bakamayacaklardır. Bir ebeveynin küçük bir çocuk gibi hissettiği, şımartılmaya, bakıma ihtiyaç duyduğu ve herhangi bir sorumluluk almak istemediği durumlar bile vardır.
Çocuğu terk et
İstenmeyen hamilelik, boşanma, ebeveynlik kariyerinde başarısızlık vb. Bu tür vakaların olumsuz sonuçları çocuklar tarafından fark edilmeyecektir. Çünkü böyle durumlarda ebeveynler çocuğa gerekli bakımı sağlayamazlar, çocukla iletişim ve bakım en aza indirilir. Bu durumda çocuk bağımsız olarak büyür, ancak mutlu değildir.
Ebeveyn duygularının eksikliği
Ailede bir bebeğin doğması ile istem dışı annelik veya babalık hissi oluşmaz. Bunun için çocuğa bakmak, ona acı çektirmek gerekir. Bu zorlukla karşılaşmayan kişiler ebeveynlik içgüdüsü geliştirmezler. Ek olarak, ailede ebeveynler arasında iyi bir ilişkinin olmaması, çocukların sağlığının gelişmesi üzerinde olumsuz bir etkiye sahiptir.
Çocukları üzerinde çok az kontrole sahip ebeveyn eylemleri
- Çocuğun sorunlarına dikkatsizlik
- Çocuğa yardım etmekten kaçının
- Çocuğun davranışından kaynaklanan asabiyet
- Ebeveyn bencilliğinin tezahürü
- Mazeret altında çocukla temastan kaçının
Hipo-bakım sadece kontrol eksikliği değil, aynı zamanda sevgi eksikliği, ebeveyn ile çocuk arasındaki zayıf duygusal bağdır. Ebeveynlerinin sevgisini veya ilgisini hissetmeyen çocuklar kişilik değişiklikleri, gelişimsel gecikmeler ve duygusal ve sosyal bozukluklar yaşarlar. Değersizlik duyguları başkalarına karşı kayıtsızlığa ve zulme yol açar.
Amerikalı bilim adamlarının yakın zamanda yaptığı bir araştırmaya göre, çocuklukta ebeveynleriyle olan ilişkilerine dair iyi anıları olan insanlar yetişkinlikte daha sağlıklıdır ve depresyon ile kronik hastalıklardan daha az muzdariptir.
Çocuklarda hiponatreminin “semptomları”
Kendini yalnız ve gereksiz hisseden çocuk, reddedilmiş gibi davranır. Gösterici davranış, dikkat ve sevgiye çok ihtiyacı olan, yani davranışlarıyla dikkat çekmeye çalışan çocukların özelliğidir. Bunu yaparken çocuklar, olumsuz bir tepki olsa bile ebeveynlerinden geri bildirim almaya çalışırlar.
Hipokontrolün göstergelerinden biri, çocuğun sanal dünyaya kilitlenmesidir. Anne ve babasının bakımından mahrum kaldığını anlayan çocuk, gerçek hayattan kaçar ve sanal dünyaya sığınır.
Ne yapalım?
Çocuğunuzun bakıma ihtiyacı varsa, ancak zamanla hayatın çocuğunuza neyin iyi neyin kötü olduğunu göstereceğini düşünüyorsanız, hemen bu fikir hakkında konuşmalı ve çocuğunuza bakmalısınız. Bir çocuğa bakmak ve onun sevgisini kazanmak zor değil. Bunu yapmak için basitçe:
- Çocuğunuzla birlikte okuyun, resim yapın, film izleyin, karakterler ve olayları tartışın, çocuğunuzun fikrini sorun ve yorum yapın;
- Çocuğunuza onu sevdiğinizi ve sizin için ne kadar önemli olduğunu söyleyin;
- Çocuğun sorunları çözmesine yardımcı olun;
- Çocuğunuza danışın, görüşünün sizin için önemli olduğunu gösterin;
- Sık sık kucaklaşın ve öpün;
- Birlikte sevin ve bazen sevin;
- Çocukları yürüyüşe çıkarın;
- Çocuğunuzu koruyun, onun yanında olun;
- Çocuk haksız olsa bile, onu hemen suçlamayın;
- Çocuğunuzun hayatıyla ilgilenin.
Çocuğunuzu sevmediğinizi hissediyorsanız, onun sadece olumsuz yönlerini görüyorsanız ve kendinizi bu kısma haklı çıkarıyorsanız ve bu durum uzun süre devam ediyorsa aile psikoterapisine ihtiyacınız var demektir.
