Fosil iskeletlerinin gizli parçaları, modern kuşların kökenleri hakkında en uzun süredir devam eden varsayımlardan birini alt üst ediyor.
Cambridge Üniversitesi ve Maastricht Doğa Tarihi Müzesi’nden araştırmacılar , modern kuşların yüzde 99’unu tanımlayan önemli kafatası özelliklerinden birinin – hareketli gaganın – 66 milyon yıl önce tüm büyük dinozorların neslinin tükenmesinden önce evrimleştiğini buldular.
Bulgu ayrıca, devekuşlarının, devekuşlarının ve akrabalarının kafataslarının, modern kuşların ortaya çıkışından sonra “geriye” evrilerek daha ilkel bir duruma geri döndüğünü gösteriyor.
CT tarama tekniklerini kullanan Cambridge ekibi, Janavis finalidens adını verdikleri büyük, yeni ve eski bir kuş türünün damak kemiklerini belirledi. Dinozor çağının son günlerinde yaşayan bu kuş, yaşayan son dişli dinozorlardan biriydi. Damak kemiklerinin dizilişi, bu “dino-kuş”un, modern kuşların çoğunun gagalarından neredeyse ayırt edilemeyen, hareketli ve ustaca bir gagaya sahip olduğunu gösterir.
Popular Science dergisinde yayınlanan bulgular, yüzlerce yıldır hareketli gagayı sağlayan mekanizmanın dinozorların neslinin tükenmesinden sonra evrimleştiğini gösteriyor. Ancak Nature dergisinde sunulan yeni bir keşif, modern kuş kafataslarının nasıl ortaya çıktığına dair bilgilerimizin yeniden değerlendirilmesi gerektiğini gösteriyor.
Bugün Dünya’da yaşayan yaklaşık 11.000 kuş türünün her biri, damak kemiklerinin dizilişine göre iki ana gruptan birine ayrılmıştır. Devekuşu, koşan devekuşu ve akrabaları paleognath veya “eski çene” grubunda sınıflandırılır; yani bu kuşların damak kemikleri insanlar gibi katı bir kütle haline gelir.
Bu iki grup ilk olarak İngiliz biyolog Thomas Huxley tarafından sınıflandırıldı. 1867’de yaşayan tüm kuşları “eski” veya “modern” çene grupları olarak sınıflandırdı. Huxley, bu “eski” çene düzenlemesinin modern kuşların orijinal durumu olduğunu, “modern” çenenin ise daha sonra ortaya çıktığını varsaydı.
