Tüm buzulların Buz Devri’nde ortaya çıktığı söylenemez. Bugün hala yaygındırlar. Alp buzulları örnek olarak gösterilebilir. Adlarını Avrupa’nın ortasındaki Alpler’den alıyorlar. Bu dağlarda 1200’den fazla buzul var. Alaska Yarımadası’nın güneyindeki yüksek dağlarda on binlerce buzul vardır.
Alp ya da vadi buzulları, güçlü buz nehirleri gibi karlı zirvelerden aşağı kayar. Vadinin üst kısmı, Alp buzullarını oluşturan karın kaynağıdır. Sarp dağ zirveleriyle çevrili bir amfi tiyatroya benziyor. Rüzgâr zirvelerden karları savurur. Kar aşağı doğru hareket eder. Yazın erimez ve kış geldiğinde kar kalınlaşır ve kalınlaşır.
Son olarak karın alt tabakaları yoğunlaşır, erir, sertleşir ve buza dönüşür. Dağın yamacındaki karın ağırlığının da etkisiyle buz kütlesi vadiye doğru hareket etmeye başlar. Hızı yılda yüz metreyi geçmez. Buz dağın eteğine ulaştığında tamamen erir. Mont Blanc masifindeki “Buz Denizi” (“Mer-de-Glace”) buzulunun uzunluğu 14 km’dir.
Buzul, dağlardaki kar kütlesinin altına düştüğünde erimeye başlar. Erime işlemi buzulun hareketinden daha yavaşsa hareket etmeyecektir. Tersi olursa, buzul “geri döner” ve vadinin üst kısmına geri döner. Alp buzulları dağın yamacından deniz kıyısında hareket ettiğinde, büyük buz tabakaları kırılır ve denize düşerek yüzen buz adaları – buzdağları haline gelir.